Човековата судбина спаѓа меѓу најуспешните книжевни остварувања на Шолохов и, според критиката, заслужува посебно место дури и во најстрогите антологии на светскиот расказ, но и другите раскази на овој великан на руската и светската литература содржат елементи на величина и уметничка трајност, без оглед на тоа што во нив можат да се уочат и низа раскажувачки неотпорности, главно како резултат на возраста на авторот додека ги создавал. Затоа, без разлика на изјавата на Шолохов дека „од повеќето раскази тој би се дистанцирал, кога би било можно“ и дека „во нив има многу наивно и детски беспомошно“, тие остануваат вистинско сведоштво за едно драматично и бурно време и за исклучителните креативни можности на еден од најголемите мајстори на книжевната уметност.